Cross Den Helder 4 december 2022

Afgelopen zondag nam ik deel aan de Cross in Den Helder. Eigenlijk is het geen echte Cross, want een deel is gewoon op het fietspad. Het was een grijze, koude dag. Zo’n dag dat je eigenlijk lekker onder een kleedje op de bank een film zou kunnen kijken. Maar nee, ik en mijn loopmaatjes gingen in die ijzige kou een stukje rennen door de duinen.

Het is wel een stuk rijden, 50 minuten om precies te zijn en dat voor maar 6km! Wel 6 zware kilometers. Ik twijfelde over Cross schoenen of gewone schoenen. Ik legde de vraag neer bij mijn vader. “Gewone schoenen” was zijn antwoord. “Kijk eens wat de rest doet”. En inderdaad, het merendeel had gewone schoenen aan. Ik koos voor mijn nieuwe duurloop New Balance schoenen vanwege het nog goede profiel op de zool.

10.45: 2 km inlopen, heel rustig om een beetje warm te worden. Kleine sneeuwvlokjes dwarrelden in mijn gezicht. Toch deed ik na het inlopen mijn lange broek uit om in mijn korte broek te gaan lopen. Goed voor het “bruine vet”. Bruin vet zet de energie in je lichaam om in warmte. Dus hoe meer bruin vet je hebt, hoe sneller je verbranding werkt. En dit bruine vet kun je stimuleren door de kou op te zoeken. Dus ging ik lekker in een korte broek lopen. Het bruine vet kun je trouwens ook stimuleren door vaker rode peper te eten. Blote armen werd me toch even te koud, dus koos ik voor een dun shirtje met lange mouwen met een hemdje. Handschoenen liet ik in mijn tas.

5 minuten voor de start; rustig dribbelden we naar de start. Brrrr wat was het koud. Even kijken waar mijn concurrenten waren. Check.

11.15: PANG! En weg waren we. Ik startte weer snel. Bij km 2 ging ik mijn concurrente waar ik de vorige keer van verloor al voorbij. De eerste kilometers gingen goed maar toen kwam het mulle zand in de duinen. Dat was zwaar. Is hier eigenlijk een techniek voor? Als die er is dan moet ik hem nog leren. “Gaat het?” Vroeg een loopster die mij voorbij rende. Er kwam hijgend een geforceerd “ja” uit mijn mond. Toch lief dat iemand zich om je bekommerd die je voor de rest helemaal niet kent.

Een gestaag paadje omhoog (wat was ik blij met mijn heuveltrainingen die ik vorige week in Italië heb gedaan) en daarna het strand op. Het was zijwind, gelukkig, want ik haat wind en dat bikkelen tegen de wind vind ik maar niks. Na het strandstuk moest ik weer omhoog het mulle zand in. Dat was zwaar en ik verloor tijd, maar daarna mocht ik naar beneden en ik herpakte me.

Er liep een vrouw mij voorbij en de laatste kilometer ging in. Mijn verzuurde benen konden haar niet bijhouden helaas. Op een gegeven moment moest ik naar rechts en toen wist ik dat de finish er bijna was. Gelukkig heb ik altijd een snelle eindsprint en bijna haalde ik de andere vrouw weer in.

Na de wedstrijd mocht mijn lange broek weer aan en liepen we nog twee kilometer uit. We zagen de mannen starten en toen was ik wel even blij dat ik de Cross al achter de rug had. Op tijd vertrokken we weer naar de kantine voor de prijsuitreiking. Ik had de 3^e prijs in mijn categorie! Super blij en een leuke prijs; een tas vol met boodschappen.

Volgende week de laatste Cross. Dan wil ik echt knallen, dus daarom train ik een stuk minder deze week om fris aan de start te staan.