Eenhoornloop 10 EM 2022; de mentale strijd

De tweede zondag van november wordt in Hoorn altijd de Eenhoornloop georganiseerd. Een wedstrijd die om en nabij mijn verjaardag is. Dit jaar een dag na mijn verjaardag. Ik heb mezelf nieuwe wedstrijdschoenen cadeau gedaan; de Saucony Endorphin Pro. Super blitse schoenen.

Op mijn verjaardag had ik mijn loopmaatjes uitgenodigd voor een pasta party. Er werden tactieken besproken voor de wedstrijd zoals niet te snel starten, een gelletje halverwege en onze hardloopoutfit. We hadden er zin in!

13 november 2022; Het was een uitzonderlijke mooie dag. Mijn mooie arm sleeves die ik voor de wedstrijd had gekocht bleken niet nodig. Compressiekousen, een korte broek en een hemdje met natuurlijk mijn logo Annemieke`s Fitplan, dat was bijna een zomerse outfit dus. Lekker 2 km inlopen, een paar versnellingen, een paar stretch-oefeningen en ik was er klaar voor. Voor de eerste keer had ik ook cafeïne kauwgom mee, niet vooraf getest maar omdat ik een beetje moeheid voelde van het drukke weekend dacht ik dat ik daar wel goed aan deed.

Ik had goed getraind de afgelopen weken maar ik had geen idee hoe ik in de wedstrijd stond en of een persoonlijk record haalbaar was. Dus spannend was het zeker.

5 minuten voor de start rustig liepen we naar de start. Voor ons een paar hele snelle jongens en wij daarachter. Ik was niet heel zenuwachtig maar wel nieuwsgierig naar het beloop van de wedstrijd.

START en daar gingen we. Eerst een ronde over de wielerbaan en daarna richting de dijk. Ik keek op mijn horloge; 4.10/km. Ai, dat was sneller dan we hadden afgesproken! Omdat ik wist dat er een groot deel tegenwind op de dijk zou zijn bleef ik wel bij mijn loopmaatjes. Ik liep tweede, de dame voor mij ging net te snel. Ik liep in een lekker ritme met mijn snelle schoenen en dat tempo kon ik misschien wel de hele wedstrijd volhouden. Dacht ik. Langzaam passeerde ik ook de 1^e vrouw en liep dus eerste! Tot kilometer 7 ging het goed maar daarna begonnen mijn benen te verzuren en werd het een mentale strijd.

Kilometer 9… “Wow dit is zwaar. Ik kan ook stoppen dan kan ik lekker uitrusten. Nee joh! Je loopt eerste. Het is nog maar 6 kilometer. Ik heb dorst… “waar blijft die waterpost?” Het leek wel zomer, wat had ik het warm! Ik was blij met mijn gelletje, want ik weet dat je met warm weer meer koolhydraten nodig hebt. Mijn tempo zakte een beetje in naar 4.18/km. Eindelijk was daar die waterpost! Ik ging even wandelen om mijn bekertje goed leeg te kunnen drinken. Hardlopend drinken uit die bekertjes is echt drama.

Kilometer 12… Ik voelde me weer sterker. Nog maar 4 kilometer, nog even doorbijten. Mentaal was het een strijd maar ik had de finish al in mijn hoofd.

Kilometer 15… Nog 1 kilometer! Ik zette mijn versnelling in.

Ik zie mijn vader staan. En mijn moeder die foto’s maakt. “Wat lief, ze zijn komen kijken!” De laatste 200 meter een eindsprint en “daar komt de 1^e vrouw van de 16 kilometer, Annemieke Bot!” hoorde ik vanuit de luidsprekers. Ik zag mijn eindtijd; 1.08.35. IK HEB MIJN RECORD VERBROKEN!

Ik was helemaal kapot maar zo blij. Wat een fantastische wedstrijd. De spierpijn die ik 3 dagen na mijn wedstrijd voelde nam ik voor lief.