Knallen in mijn eerste wedstrijd van het herfstseizoen

30-10-2022

Nadat ziekte een streep zette door mijn eerste wedstrijd (rondje Bergen) was het tijd om nu echt mijn eerste wedstrijd te lopen. Een cross wedstrijd nog wel en dat ligt niet bepaald in mijn comfort zone. De dag ervoor voelde ik mezelf niet zo lekker. “Zal ik de wedstrijd lopen of ga ik voor een rustige duurloop?”, dacht ik bij mezelf. Op de dag zelf zou ik besluiten om wel of niet deel te nemen aan de cross. Voor een 5.5 km wedstrijd hoef je geen koolhydraten te stapelen maar de avond voor een wedstrijd eet ik altijd pannenkoeken met lekker veel stroop :-). Iedereen thuis houdt van pannenkoeken dus dat is makkelijk.

Race Day;

Ik had de nacht goed geslapen en in de ochtend voelde ik me fit. Het besluit stond vast om de wedstrijd te lopen! Een cross is een super goede training voor mijn komende wedstrijden. Ik zag er een beetje tegenop want ik wist dat het zwaar zou gaan worden. In de ochtend voelde ik wat spanning. Dat was mooi. Te veel spanning is niet goed, dat verlamd maar te weinig spanning ook niet. Dat beetje extra adrenaline zorgt ervoor dat je beter kan presteren. Ik at een bord havermoutpap en koffie gevolgd door een flesje bietensap en 2 capsules natrium bicarbonaat (zuurbuffer). Het was nog vroeg in de ochtend want de klok was een uur achteruit gegaan en wanneer je nog jonge kinderen hebt zit dat extra uurtje slaap er helaas niet in :-(. De rest van de tijd besloot ik te besteden aan meal prepping; ik maakte een heerlijke tomaten/linzensoep voor na de race en havermoutkoekjes (quilty pleasure).

“Oh, het is al tijd!” Snel strikte ik mijn cross schoenen en stapte ik op mijn fiets om naar het park te rijden. Het was warm voor de tijd van het jaar. Na het inschrijven, spelde ik mijn nummer op en ging ik inlopen in mijn korte broek en hemdje om zo het parcours met mijn loopmaatjes te verkennen. Het was geen modderig parcours (te droog) maar wel hoog gras en uitdagende klimmetjes.

10.40 naar de start

Ik zorgde dat ik een beetje vooraan stond en ik voelde de spanning stijgen. Rechts van mij waren 2 vrouwen gezellig aan het kletsen. Links van mij een jongedame met een geconcentreerde blik. “nog 30 seconden…” Oh, dat wordt zo dadelijk 25 minuten afzien!

START!

De bedoeling was om heel hard te starten. Toch lukte dat niet. Misschien wat verlamming door de zenuwen? Het vlotte tempo dat ik had probeerde ik de hele wedstrijd vol te houden. Heuveltje op, kleine pas omhoog, heuveltje af, niet onderuit gaan! Het voelde zwaar met al die heuveltjes en bochten. Ik liep gestaag door en begon vrouwen in te halen. Op mijn horloge keek ik nooit. Tijd bij een cross is niet belangrijk. Dat is heel anders bij een wegwedstrijd waar ik bij elke kilometer op mijn horloge kijk. In de laatste ronde begonnen mijn benen te verzuren dus praatte in mezelf wat moet in, “kom op, Miekie!” Mijn lijf wilde stoppen maar ik zette nog even door want ik was er bijna. Nog een laatste klim omhoog en een eindsprint… Daar was de finish en met een tijd van 25.56 eindigde ik op de 3e plaats bij de vrouwen in de categorie 35-45 jaar. Ik was voldaan, blij en trots.

Tevreden blik ik terug op mijn eerste wedstrijd!